Paul Lockhart starts his “Mathematician’s Lament” (later expanded into a book under the same title, but I’ll be discussing the shorter article here) by comparing math class to a misshapen music or art class. Suppose that in music class, enjoying actual music is supposed to be too advanced for children, so they are made to start with memorizing the circle of fifths and pointing the stems of quarter-notes the right way; or suppose that in art class, painting is postponed until after preparatory “Paint-by-Numbers” classes. This, Lockhart suggests, is how math class works; it stifles creativity and natural curiosity and therefore goes against the spirit of mathematics.
Author: Jeroen Bouterse
Categories
The Problem with the New Trilogy …
… is that it seems to think that nothing in the original trilogy or the prequels really matters. I’ll try to explain what I mean by that, for the issue is not, as it is sometimes presented by optimistic critics, one of a willingness “to kill fans’ darlings”. (“You have to defy wish fulfillment in order to tell a good story”, nods director Rian Johnson, apparently proudly.) That’s a red herring that needs to be utterly demolished, which I will start doing now.
(Update achteraf: Neem de eerste letter van elke zin.)
Onderwijskunde-4 wordt naast het gezamenlijke dossier afgesloten met een individuele conclusie en blogpost. Hieronder volgt mijn reflectie op onze ‘blended’ leeromgeving in blogpostvorm.
A butler on leave travels through the English landscape – an outwardly tranquil environment, whose greatness lies in its “very lack of obvious drama or spectacle” (29); an explicit image of the dignified professional that our butler, Mr Stevens, has endeavored to be during his entire life. A great butler, he theorizes, embodies dignity, a virtue resting on the imperturbability of his person and on the moral status of the household that he serves.
President Lincoln’s son Willie has died, and has now joined the ghosts at the cemetery. Most of the ghosts have stayed behind because they were not ready to move on – with the exception of the reverend Everly Thomas, who thought he was ready but who has fled from judgment at the last instant. Most of the ghosts have not accepted the fact that they have died, believing vaguely but strongly that whatever was on their mind when they were taken from the world can still be achieved. They will still be able to sleep with their wife after healing from their injury and getting out of the ‘sick-box’; or they can yet reverse their ill-advised suicide attempt.
Categories
Vrijheid volgens Hannah Arendt
Bijdrage aan de Idee van september; pdf hier.
De rubriek ‘sociaal-liberale denkers’ roept natuurlijk elke keer weer de vraag op wat denken ‘sociaal-liberaal’ maakt. In gedachten vat ik dat meestal ongeveer zo samen, dat een liberaal belang hecht aan vrijheid, en een sociaal-liberale denker zich er bovendien rekenschap van geeft dat die vrijheid iets is dat tot stand komt ín een samenleving; vrijheid in verbondenheid, op de een of andere manier uitgewerkt.
Eddy’s homoseksualiteit is lot, is een onweerstaanbare natuurkracht, die zich praktisch vanaf zijn geboorte manifesteert; en dat in een omgeving waarvoor voor zijn soort mensen volstrekt geen plaats is. Niet dat er door de stoere jongens in het dorp geen homoseksuele handelingen worden verricht, maar aan hen kleeft dat niet; “de misdaad bestaat niet uit het doen, maar uit het zijn. En vooral uit het eruitzien als” (150). Eddy is een open boek voor zijn omgeving, en als hij probeert via vriendinnetjes te bewijzen dat hij normaal is, houdt hij niemand lang voor de gek; zijn lichaam weigert dienst in bed, zelfs wanneer hij zich voorstelt overweldigd te worden door potige mannen. Zijn poging laat alleen een gekwetst meisje achter.
Categories
Niets hogers dan de mens
Bijdrage aan de Idee van juli 2016 — pdf hier.
Richard Rorty werd in 1931 geboren in een links maar antistalinistisch gezin; zijn ouders prentten hem in dat alle goede mensen socialisten waren als Trotski. Tegelijk raakte hij in zijn jeugd geobsedeerd door orchideeën. Hij voelde zich daarover licht ongemakkelijk: kon hij die ‘sociaal nutteloze’ belangstelling eigenlijk wel rijmen met het engagement dat hem was bijgebracht? “Ik was bang dat mijn belangstelling voor orchideeën niet Trotski’s goedkeuring had kunnen wegdragen.”[1]
Thomas’ life hasn’t gone the way it should, and he has certain ideas about why that is. Therefore, he decides to stop time, and ask questions to the people he thinks hold the key to explaining his own situation. His method is to kidnap them, chain them to a pole in an abandoned barracks, and convince them to talk.
Hieronder mijn betoogje tegen Maarten Boudry op geloofenwetenschap.nl. Zijn reactie is ook daar of op zijn eigen site te lezen.